மன்மத லேகியம்!

மன்னன் நெடுந்தோள் கேசரி வர்மன் காத்திருந்தான்.

முனிவரின் வருகைக்காக;

அவர் கொண்டு வரப்போகும் பொருளுக்காக!

முனிவரும் அவனும் சந்தித்துப் பேசி இப்போது ஓராண்டு ஓடி விட்டது.

குறுந்தோளனாகி விட்டவன் மீண்டும்,இளமையடைந்து,நெடுந்தோளனாகி வாழ்க்கையை அனுபவிக்க ஆசைப்பட்டான்.

முனிவர் தன்னால் அவனுக்கு உதவ முடியும் என்று சொன்னார்.

அவன் அதற்குப் பரிசாகப் பாதி ராஜ்ஜியம் தருவதாக வாக்களித்தான்.

வெறும் வாக்கல்ல,அதை எழுதி அரச முத்திரையிட்டு முனிவர்க்கு அளித்தான்.

முனிவர் அதற்கான தவத்தை மேற்கொள்ளச் சென்று விட்டார்.

ஓராண்டுக்காலம் ஆகி விட்டது.

அந்தப்புரப் பெண்களைப்பார்த்துப் பெருமூச்சு மட்டுமே விட முடிகிறது இப்போதெல்லாம்.

அதிலும்,அந்தப் புதிய அழகி!அவளுடன் கூட வேண்டும்.அதற்காக முனிவர் வெற்றியுடன்  விரைவில்திரும்ப வேண்டும்.இதே சிந்தனை அவனுக்கு.

காவலாளி வந்து சொன்னான்”மன்னா!ஒரு முனிவர் உங்களைக்காண வந்திருக்கிறார்”

மன்னன்  மகிழ்ச்சியின் உச்சியில்;

“வரச்சொல்,வரச்சொல்” கத்தினான்.

மிகுந்த எதிர்பார்ப்புடன் காத்திருந்தான்.

சிறிது நேரத்தில் உள்ளே வந்தவரைப் பார்த்து ஏமாற்றமடைந்தான்.

வந்தவர் ஒரு முனிவர்தான்;ஆனால் அந்த முனிவரல்ல

அவர் வயதானவர்.

இவர் இளைஞர்.

அழகிய முகமும்,பரந்த மார்பும் பொலிவும் கொண்ட இளைஞர்.

மன்னன் கேட்டான்” வாருங்கள் முனிவரே!புதியவராகத் தெரிகிறீர்.என்ன விஷயமாக எனைப் பார்க்க வந்தீர்கள்”

அவர் பெரிதாக நகைத்தார்.

”என்ன மன்னா என்னைத்தெரியவில்லையா?”

மன்னன் உற்று நோக்கினான்.பார்த்த முகமாகத் தோன்றியது.

“யாரிவர்”யோசித்தான்.

ஒரு பொறி தட்டியது .

அவரா?.வியந்தான்.

”சர்கு முனிவரே!தாங்களா?”குரல் வித்தியாசமாக வெளி வந்தது-அளவற்ற வியப்பின் காரணமாக..

அவர் அமர்ந்தார்.

பேச ஆரம்பித்தார்!

(காத்திருங்கள்--மன்னனுடன் சேர்ந்து நீங்களும்!)